تحلیل گفتمان خطبه «غرّاء» نهج‌البلاغه بر اساس نظریۀ نورمن فرکلاف

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانش‌آموخته کارشناسی ارشد گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

2 استاد گروه زبان و ادبیات عربی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

3 دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران.

10.22034/hsr.2025.51761.1056

چکیده

نهج‌البلاغه شاهکاری متعالی در ادب اسلامی و بلاغت عربی است که متأثر از آموزه‌های وحیانی قرآن‌کریم می‌باشد. خطبه «غرّاء» در آن به‌عنوان جلوه‌ای فاخر از پیوند عناصر زبانی، هژمونی دینی و ایدئولوژی اسلامی-معرفتی است که در تحلیل گفتمان به‌عنوان تفکری اجتماعی و هویت‌ساز نمود می‌یابد. این پژوهش بر آن است تا با اتخاذ رویکردی توصیفی-تحلیلی در چارچوب نظریه فرکلاف در ساحات سه‌گانه «توصیف، تفسیر و تبیین» به کاوش در ساختارهای گفتمانی پرداخته و لایه‌های محتوایی در خطبۀ مزبور را با تکیه بر سازوکارهای بلاغی-نحوی، بینامتنی، موقعیتی و ایدئولوژی مسلط مورد واکاوی قرار دهد.
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


دوره 2، شماره 2
اردیبهشت 1404
  • تاریخ دریافت: 30 دی 1403
  • تاریخ بازنگری: 13 اسفند 1403
  • تاریخ پذیرش: 21 اسفند 1403
  • تاریخ اولین انتشار: 01 اردیبهشت 1404
  • تاریخ انتشار: 01 اردیبهشت 1404